آنروزداشتم سخنراتی آقای بوش را گوش می کردم که در دانشکدهُ جنگ ارتش ایرا د می کرد ، آخرسر به این نتیجه رسیدم که :
مهم نیست که عمامه بسر داشته باشی یا کلاه شاپو ، عبا بدوش باشی یا فکل کراوات دار ، ریش وپشم داشته باشی یا سه تیغه اش بکنی ، مذهبی باشی یا لامذهب ، دموکرات باشی یا جمهوری خواه ، حزب الهی باشی یا سلطنت طلب لیبرال باشی یا چپ دوآتشه ، ایرانی باشی یا آمریکائی یا عراقی یا انگلیسی ، تا زمانی که در جامعه به نفع یک اقلیت کوچک ، اکثریت عظیمی را استثمار می کنی ، الزاما باید
1- دروغ بگوئی
2- شارلاتان بازی دربیاوری
3- با توسل به خرافات ، نا آگاه ترین اقشار جامعه را تحریک وبسیج بکنی
4- جنگ به وجود بیاوری و در سایهُ آن آزادی ها را از بین ببری و یا محدود کنی
5- به ناسیونالیسم دامن بزنی
6- افکار عمومی را از طریق خفقان وسانسورو یا کنترل وسائل ارتباط جمعی ( و یا هر دو) منحرف بکنی .
7- و با تمام بی شرمی لاف از صلح ، دموکراسی ، و روابط عادلانه بزنی
من از یک حرف فیدل کاسترو خوشم آمد ، وقتی که بوش به پشتیبانی کارتل های نفتی و باند پر نفوذ کلیمی های آمریکا و دوزوکلک بازی های برادراش رئیس جمهور آمریکا شد .
کاسترو گفت : I hope he doesn’t act the same as he looks.
( امیدوارم که عمل آقای بوش مثل قیافه اش احمقانه نباشد )
و همگی دید یم که بود وبسیار هم احمقانه بود .