** کبوتران **

پشت پنجره نشسته ام. باران، هم می بارد و هم نمی بارد. هوا هم آفتابی است و هم نیست .تکه های ابر در آسمان سرگردانند.نمیدانند بکدام طرف باید بروند.بهار است، بهار ! پشت پنجره نشسته ام وخیره شده ام به دو کبوتری که روی پشت بام روبرونشسته اند .وبهار در رگ هایشان جاری است.کبوتر نر،با کش وقوسی بر بال وگردن، نیم دوری بدورکبوتر ماده می گردد ونک بر زمین میکوبد.کبوتر ماده با بی اعتنا ئی روی به دیگر سوی می کند.
کبوتر نربا بالهای آویخته، وبا عشوه ای ظریف ، این بار بدور خود می چرخد وچنان که گوئی در طلب بوسه ، نک به نک کبوتر ماده می سایدودر برابرش می نشیند.کبوتر ماده این بار نیز نجوا کنان آهسته روی بر می تابد و چند قدم دور تر می رود. حالا هر دو کبوترزیر نور افتاب قرارگرفته اند. خدای من ، باور نمی کنم ، آنکه جفت خود را انتخاب کرده وهماغوشی می طلبد کبوتر ماده است و نه کبوتر نر! در دلم هزار بار به کبوتر ماده افرین می گویم . و بی اختیار به میلیونها زن هم وطنم می اندیشم که بالاجبار، باید توسط مردان، یا انتخاب شوند ، یا تصاحب !و به مادرم می اندیشم . و هنوزهم باور نمی کنم که در طول شصت سال زندگی زناشوئی ، پدرم را بوسیده باشد!